Krótka historia Uniwersytetu Łódzkiego

Próby utworzenia w Łodzi szkoły wyższej sięgają już lat sześćdziesiątych XIX wieku. Starania o powołanie uczelni zostały zintensyfikowane po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, kiedy to okazało się, iż Łódź, jako jedyne z dużych miast Polski, pozbawione jest szkoły wyższej.

UNIWERSYTET ŁÓDZKI powstał 24 maja 1945 roku jako kontynuator dorobku i tradycji działających w okresie międzywojennym w Łodzi Instytutu Nauczycielskiego (1921-1928), Wyższej Szkoły Nauk Społecznych i Ekonomicznych (1924-1928) oraz oddziału Wolnej Wszechnicy Polskiej (1928-1939). Inicjatorem powołania w Łodzi uczelni uniwersyteckiej, pod pierwotną nazwą "Państwowy Uniwersytet - Wolna Wszechnica", był prof. Teodor Vieweger, rektor Wolnej Wszechnicy Polskiej.

Pierwszymi rektorami Uniwersytetu Łódzkiego byli wybitni przedstawiciele nauki polskiej:

• Tadeusz Kotarbiński,
• Józef Chałasiński,
• Jan Szczepański.

W roku akademickim 1945/1946 w skład UŁ wchodziło sześć wydziałów:

• Wydział Farmaceutyczny,
• Wydział Humanistyczny,
• Wydział Lekarski,
• Wydział Matematyczno-Przyrodniczy,
• Wydział Prawno-Ekonomiczny,
• Wydział Stomatologiczny.

Zatrudnionych było 530 pracowników, a studia rozpoczęło 7147 studentów, co stanowiło 12,7 % ogólnej liczby studiujących wówczas w Polsce.

Obecnie Uniwersytet Łódzki jest jednym z największych polskich uniwersytetów i posiada 12 wydziałów.